تأثیر ورزش در شخصیت
شخصیت اجتماعی بیان کننده رشد صحیح و طبیعی روانی افراد است. لذا افراد ورزشکار را از فردگرایی و خود محوری خارج کرده و رشد روحیات طبیعی را در فرد بهبود می بخشد که در نتیج? شکوفا شدن این استعداد، فرد با سایر افراد اجتماع آسانتر ارتباط برقرار کرده و در کنار آنها زندگی می نماید. دیدگاهی اعتقاد دارد که ورزش به عنوان واسطه و عامل ارتباط بین فرد با خودش یا دیگران است. این شناخت چند جنبه ای می تواند در سازگاری های اجتماعی و شخصیت دخیل باشد. تغییرات ناشی از ورزش در شخصیت، به تدریج و به آهستگی و پس از سال ها روی می دهد.
تأثیر ورزش در کاهش افسردگی
به عقید? محققین، ورزش باعث شادی و نشاط و بالا بردن اعتماد به نفسمی گردد، زیرا افراد افسرده یا اعتماد به نفس ندارند یا میزان آن در آنان بسیار پایین است. ورزش احساس رضایت باطنی شخص را بالا برده و فرد حس می کند که به موقعیت هایی دست یافته است. ورزش در درمان بسیاری از بیماری ها از جمله افسردگیتأثیر به سزایی دارد. 30 دقیقه ورزش در روز می تواند آثار افسردگی را به اندازه برخی روش های روانی- درمانی و داروهای ضد افسردگی کاهش دهد.
به گزارش پایگاه اینترنتی مرکز پزشکی دانشگاه تگزاس، بررسی روان پزشکان نشان می دهد روزانه 30 تا 35 دقیقه ورزش می تواند آثار و عوارض افسردگی را تا نصف کاهش دهد و این کار برابر با تأثیر روش های درمانی متداول و مصرف برخی داروهای افسردگی می باشد. فواید ورزش در بهبود افسردگی به طور فهرست وار: احساس کاهش قابل ملاحظه غم و اندوه - افزایش اعتماد به نفس - ایجاد احساس موفقیت - افزایش خلاقیت های فردی
نقش ورزش در پر کردن اوقات فراغت
فراغت شامل فعالیت هایی جدا از اجبارهای شغلی، خانوادگی و اجتماعی است که در آن فرد فقط به میل خود عمل می کند. در نتیجه فراغت، کار یا بیکاری نیست، بلکه یک تجربه با ارزش زندگی است و به قول ارسطو، فراغت جدی ترین مشغله انسان است.
یکی از روش هایی که می توان اوقات فراغت افراد جامعه را زیر پوشش قرار داد و بسیاری از ضعف ها و کمبود های جسمانی و روانی را رفع و درمان کرد، ورزش و تفریحات سالم است. استفاده از بازی در اوقات فراغت فرصتی برای پیشرفت فرد فراهم می نماید. از دیدگاه جامعه شناسی، گذران اوقات فراغت با ورزش از غیر پویا شدن و به انحراف رفتن توانایی های افراد جامعه به ویژه جوانان جلوگیری می کند و در مقابل، قابلیت تولید و بهره وری آنها در قالب های مختلف اجتماعی و اقتصادی را هر چه بیشتر تقویت می نماید.
به طور کلی ورزش در تمام دوران زندگی انسان ها حائز اهمیت است ولی چون مبنای تربیت جسم و روح در سنین جوانی گذاشته می شود باید اهمیت بیشتری در این دوران برای ورزش قائل بود. بسیاری از آثار نامطلوب محیط اجتماعی، اقتصادی وضعیت خانوادگی و نظایر آن با استفاده از ورزش می تواند کاهش یابد یا حتی به طور کلی از میان برود.
تأثیر ورزش بر حافظه
مدتهاست که فواید ورزش برای قلب و عروق شناخته شده است. اما امروزه مشخص شده است که ورزش برای کل بدن حتی مغز سودمند است. ورزش جریان خون را در کل بدن افزایش می دهد و بالطبع جریان خون در مغز نیز افزایش می یابد. به نظر می رسد افزایش جریان خون در مغز فرایند از دست رفتن بافت سلولی مغز را که در حدود 40 سالگی شروع می شود کند نماید. محققان هنوز مطمئن نیستند که میزان مورد نیاز ورزش برای بهتر شدن حافظه چقدر است، اما چیزی که می دانیم این است که حتی مقدار بسیار کم ورزش و فعالیت فیزیکی می تواند به بهتر شدن حافظه شما کمک کند و این تأثیر وقتی بیشتر می شود که بطور مرتب و حداقل سه بار در هفته ورزش کنید.
تحقیقات دانشگاه علوم تندرستی اورگان در آمریکا نشان داد، سالمندانی که یک برنامه تمرینی شامل راه رفتن سریع بر روی نوار گردان را سه بار در هفته و به مدت یک ساعت، در طول چهار ماه انجام دادند حافظه و زمان واکنش آنها، بهبود یافته بود. تحقیقات بیشتر نشان داد که آهسته دویدن، راهپیمایی، دوچرخه سواری و حرکات موزون نیز مانند راه رفتن سریع موجب بهبود حافظه و زمان واکنش در سالمندان می شود. پژوهشگران همچنین دریافتند سالمندانی که در یک برنامه تمرینی قدرتی و انعطافیبه مدت یک ساعت، 3 بار در هفته و در طول 4 ماه شرکت کردند عملکردشان در اجرای آزمون های حافظه بهبود یافت.
اگر چه این گونه بهبود حافظه بیشتر در سالمندانی که تمرینات هوازی انجام دادند رخ داد اما تحقیقات بیشتر نشان داده است که هیچ تمرین ورزشی نسبت به تمرین های ورزشی دیگر از لحاظ تأثیر بر حافظه برتری ندارد. به عبارت دیگر بین ورزش های مختلف از حیث تأثیر بر حافظه تفاوت معنی داری مشاهده نمی شود. در نتیجه تمرینات ورزشی مداوم، میزان جریان خون در مغز افزایش می یابد، افزایش جریان خون موجب اکسیژن رسانی و تغذیه بهتر نرون های مغز شده و از تنگ شدن عروق مغز جلوگیری می کند. این تأثیرات خود موجب پیشگیری از فراموشی و زوال توانمندی های ذهنی در سالمندی می شود. تمرینات ورزشی همچنین موجب آزاد سازی نوعی فاکتور رشد می شود که می تواند نرون ها را در مقابل آسیب و صدمه مقاوم نموده و از بروز بیماریهای آلزایمر و پارکینسون تا حدودی جلوگیری کند.