درمان زانوی پرانتزی

طبق تعریف، زانو ی پرانتزی یا ژنووالگوم به انحنای غیرطبیعی پایین پا، از زانو به پایین گفته می شود به طوری که هنگام مماس بودن دو زانو، فاصله زیادی را بین پاها ایجاد میکند و ساق ها در یک خط مستقیم قرار نمیگیرند. این حالت میتواند باعث تحمیل فشار مضاعفی بر قسمت خارجی زانو شود. روش های مختلفی برای درمان انحراف زانو وجود دارد که با توجه به میزان انحراف درمان مناسب صورت میگیرد.

پای بچه ها تا سن 18 ماهگی حالت پرانتزی دارد که بعد به طور طبیعی صاف می شود. بعد از 2 سالگی زانوی بچه ها ممکن است شکل پرانتزی به خود بگیرد که لازم است تا سن 4 تا 6 سالگی اصلاح شود. زانوی پرانتزی کودکان زیادی نیز ناشی از مشکل چرخش پا (هایپرپرونیشن) می باشد که بایدبه ویژه بعد از 2 سالگی کودک درمان شود.

عوارض پای پرانتزی

از عوارض پای پرانتزی می توان به موارد زیر اشاره کرد :

  • تغییر محل مرکز ثقل(پایین می آید)
  • کوتاهی قد
  • تغییر الگوی راه رفتن
  • آرتروز زودرس زانو، به علت فشارهای مضاعفی که در ناحیه زانو، به مفصل وارد می شود و زمینه ی بروز آرتروز سریع تر از زمان ومعمول را به وجود می آورد.
  • ایجاد تغییر شکل در وضعیت پا و سائیده شدن زانوها به یکدیگر به هنگام راه رفتن
  • افزایش آسیب پذیری مفصل زانو
  • درد در ناحیه خارجی زانو به علت نزدیک شدن استخوان ران به درشت نی وفشرده شدن این دو استخوان بر روی یکدیگر
  • درد در ناحیه داخل زانو به علت کشیدگی بافت های نرم عضلات
  • تمایل کشکک ها به سمت خارج و در رفتگی مکرر کشکک
  • کوتاهی تاندون آشیل
  • خستگی زودرس
  • بروز عوامل ثانویه مانند عارضه ی صافی کف پا
  • ایجاد تغییر شکل در پنجه پاها
  • ایجاد ظاهر ناخوشایند در پاها
  • ناتوانی در راه رفتن در مراحل پیشرفته از دیکر عوارض پای ضربدری است.

علل ایجاد کننده زانوی پرانتزی

از علل ایجاد کننده زانوی پرانتزی می توان به موارد زیر اشاره کرد :

  • وزن زیاد : فشار بر روی استخوان ها هم در بچه ها و در بزرگسالان عامل زانوی پرانتزی و ضربدری است.
  • زمینه ارثی: افرادی که زمینه استعداد ارثی در آنها وجود دارد.
  • بیماری روماتیسم« التهابی» عفونت مفاصل.Rheumatoid Arthritis
  • راشیتیسم نرمی استخوان.
  • رشدکندیل داخلی در وضعیت طبیعی کندیل داخلی نسبت به خارجی پائین تر است« که رشد کندیل به سمت بیرون منحرف می شود».
  • شکستگی
  • در مورد بچه ها قنداق کردن« پوشاک زیاد» در مرحله بعد زود راه افتادن آنها.
  • فرو رفتگی در قسمت داخلی زانو که توأم با درد می باشد.
  • کشیدگی در قسمت خارجی زانو« کشـش».
  • کشکـک به سمت داخل انحراف پیدا نموده و درد در قسمت قدامی زانو بروز می نماید.
  • صافی کف پا اگر زاویه به 90 درجه برسد.
  • پارگی خارجیLCL .
  • اگرعضله همسترینگ ضعیف باشد درد داریم،اگر نیم وتری و نیم غشایی ضعیف شوند،قادر به تحمل فشار عضله ثابت داخلی نبوده،درنتیجه زانو به سمت داخل منحرف می شود.
  • کوتاهی همسترینگ وضعف دو سر رانی.
  • کوتاهی فاصله درشت نی
  • قورباغه ای نشستن (چهار زانو)

ورزش های دیسک کمر

کشش استاتیک در دنیای علم ورزش که در طول سال‌ها دستخوش تغییرات بسیار زیادی شده است. آنچه که در گذشته به عنوان حرکات اصلی برای گرم کردن توسط همه افراد استفاده می‌شد، اکنون به عنوان حرکاتی که مضر هستند و روی عملکرد ورزشی اثر منفی دارند، شناخته می‌شوند. هنوز هم بسیاری از ورزشکاران روی انجام کشش‌های ایستا تعصب دارند و ادعا می‌کنند که به آنها کمک می‌کند احساس بهتر و آمادگی بیشتری برای تمرین داشته باشند. خوشبختانه سالها تحقیق در مورد کشش ایستا می‌تواند ما را در مسیر درست برای انتخاب حرکات کششی گرم کردن قرار دهد.

دانشی که از تحقیقات درباره کشش ایستا حاصل شده است به ما کمک می‌کند تا درک کنیم که چرا این حرکات بهترین گزینه گرم کردن نیستند و چرا برخی از کشش‌ها گزینه‌های ساده و پیش پا افتاده‌ای برای افرادی است که می‌خواهند تحرک، عملکرد و مقاومت در برابر آسیب را افزایش دهند.

اطلاعاتی درباره حرکات کششی

بدون پرده بیان کنم: کشش استاتیک برای افزایش دامنه حرکت موثر است. شما فقط باید آن را به صورت مداوم انجام دهید. تحقیقات نشان می‌دهد که کشش استاتیک در واقع باعث افزایش طول عضلات نمی‌شود، بلکه تحمل شما را در برابر کشش افزایش می‌دهد. بنابراین اگر به طور مداوم حرکات کششی را انجام ندهید، نمی‌توانید از مزایای آن بهره مند شوید.

اگر به مدت 15 تا 60 ثانیه عضلات خود را کشیده و بلافاصله وزنه بزنید، ورزش کنید یا بدوید، کاهش عملکرد را تجربه خواهید کرد. با این حال مطالعات به طور مکرر نشان داده است که اگر شما کشش پویا انجام می‌دهید -بدون نگه داشتن کشش، عضلات و مفاصل را از طریق دامنه حرکتی کامل آنها انجام می‌دهید- افزایش دامنه حرکتی مشابه، بدون از دست دادن قدرت را تجربه خواهید کرد.

سرانجام، برخی از کشش‌های استاتیک می‌توانند مفاصل، رباط‌ها و اعصاب را به گونه‌ای گشتاور کنند که اگر در طول زمان به طور مکرر انجام شود، می‌تواند باعث درد شود یا ثبات را کاهش دهد. این امر خصوصاً برای افراد دارای تحرک بیش از حد هستند (انعطاف پذیری بیش از حد) می‌تواند مشکل ساز باشد

حرکات کششی گرم کردن (کشش همسترینگ)

اگر عضلات میانی بدن شما (عضلات شکم و مورب شکمی) در حین ورزش فعال نیستند، باعث می‌شود که عضلات کمر نیز منقبض نباشند. پایین و بالا آوردن پا به کمک بند کمکی به شما کمک می‌کند در حالی که به طور پویایی همسترینگ خود را در معرض کشش قرار می‌دهید، قسمت میانی بدن را منقبض نگه دارید. حتماً کمرتان را به زمین فشار دهید و مثل اینکه یک بادکنک را بین بدن خود با زمین فشار می‌دهید، نفس خود را بیرون دهید تا عضلات شکم شما کاملا فعال شود.

کشش پروانه‌ای را انجام ندهید

تصور می‌شود که کشش پروانه – حرکتی که در آن روی زمین می‌نشینیم، کف پاها را به هم می‌چسبانیم و زانوها را به زمین نزدیک می‌کنیم – باعث گرم شدن باسن و کشاله ران می‌شود، اما اگر از انعطاف بالایی برخوردار نیستید، این کشش می‌تواند زانو و رباط‌های ران را تحریک کند. بدتر از آن، بسیاری از افراد با استفاده از دستان خود زانوها را به سمت پایین فشار می‌دهند که این کشش فراتر از توان انعطاف پذیری آن‌هاست و باعث آسیب می‌شود.

  حرکات کششی گرم کردن (کشش دینامیک کشاله ران)

در این حرکت در حالی که روی چهار دست و پا هستید و یکی از پاها را به یک طرف از پهلو دراز کرده‌اید، به شما امکان می‌دهد هنگام کار در محدوده حرکت خود، باسن و کشاله ران را به صورت پویا در معرض کشش قرار دهید، به صورتی که با استفاده از فشار دست‌ها و زانوی پایی که خم است به سمت جلو عقب حرکت کنید. به علاوه هنگام حرکت به جلو و عقب بر روی دست و زانو به شما امکان می‌دهد زاویه پای خود را با موقعیتی تنظیم کنید که بهترین کشش را به شما بدهد.

کشش شانه به صورتی که دست از شانه مقابل رد شود را انجام ندهید

شاید این حرکت جز حرکات شایع در کشش‌های مختص به بالا تنه باشد، اما در حقیقت این حرکت بیشتر توسط فیزیوتراپ‌ها برای تشخیص آسیب‌های شانه استفاده می‌شود. قسمت جلویی شانه شما عضلات روتیتور، تاندون‌های عضله دوسر بازویی و برخی اعصاب قفسه سینه شما را در خود جای داده است، که هیچ کدام از این اندام‌ها از کشش شدید لذت نمی‌برند. قرار دادن شانه در این حالت بیشتر از این که برای شما فایده داشته باشد باعث آسیب رساندن به شانه می‌شود.

به جای اینکه حرکت چرخش کمر را انجام دهید، حرکت آسیاب بادی را در حالی که به یک پهلو دراز کشیده‌اید انجام دهید، انجام این حرکت باعث باز شدن شانه‌ها، قفسه سینه و بالای کمرتان می‌شود. این کشش پویا – جایی که به پهلو دراز می‌کشید و بازوی بالایی خود را مانند یک رنگین کمان حرکت می‌دهید- به ویژه برای افرادی به علت نشستن پشت میز در تمام روز پشت‌شان دچار خمیدگی شده مفید خواهد بود. حتما در تمام طول حرکت دست خود را با چشم دنبال کنید.

کشش ایستاده در حالی که پاها ضربدری است و دست ها را به زمین می‌رسانید انجام ندهید

بزرگترین تاندون در بدن ، نوار IT در امتداد کنار ساق پا قرار دارد. اندازه و محل قرارگیری آن بر روی بدن، کشش را تقریباً غیرممکن می‌کند. هرگونه کششی که در حین کشش باند IT به وجود می‌آید، در واقع از عضلات اطراف باند IT مانند باسن، همسترینگ یا چهار گوش شما ایجاد می‌شود. به دلیل نقش آن در زانو درد، به ویژه در دونده‌ها، افراد اغلب وسوسه می‌شوند که باند IT را بکشند – با عبور از یک پا مقابل دیگری و خم شدن – در تلاش برای کاهش درد.

انجام حرکات کششی گرم کردن ایمن‌تر و هوشمندانه‌تر

با استفاده از یافته‌های علمی می‌توانید یک برنامه کششی و حرکتی موثرتر و ایمن برای گرم کردن و یا فعالیت بدنی خود طراحی کنید اما باید به یا داشته باشید که:

کشش پویا دامنه حرکت را بدون کاهش قدرت افزایش می‌دهد.

کشش‌های پویا را انجام دهید که باعث کاهش فشار در مفاصل آسیب پذیر مانند شانه‌ها، باسن و کمرتان می‌شود.

اگر بیش از حد فعال هستید، مراقب باشید در تمرینات حرکتی زیاده روی نکنید و تمرینات قدرتی را از طریق یک دامنه حرکتی کامل در اولویت برنامه خود قرار دهید.

 



تأثیر ورزش در شخصیت

شخصیت اجتماعی بیان کننده رشد صحیح و طبیعی روانی افراد است. لذا افراد ورزشکار را از فردگرایی و خود محوری خارج کرده و رشد روحیات طبیعی را در فرد بهبود می بخشد که در نتیج? شکوفا شدن این استعداد، فرد با سایر افراد اجتماع آسانتر ارتباط برقرار کرده و در کنار آنها زندگی می نماید. دیدگاهی اعتقاد دارد که ورزش به عنوان واسطه و عامل ارتباط بین فرد با خودش یا دیگران است. این شناخت چند جنبه ای می تواند در سازگاری های اجتماعی و شخصیت دخیل باشد. تغییرات ناشی از ورزش در شخصیت، به تدریج و به آهستگی و پس از سال ها روی می دهد.

تأثیر ورزش در کاهش افسردگی

به عقید? محققین، ورزش باعث شادی و نشاط و بالا بردن اعتماد به نفسمی گردد، زیرا افراد افسرده یا اعتماد به نفس ندارند یا میزان آن در آنان بسیار پایین است. ورزش احساس رضایت باطنی شخص را بالا برده و فرد حس می کند که به موقعیت هایی دست یافته است. ورزش در درمان بسیاری از بیماری ها از جمله افسردگیتأثیر به سزایی دارد. 30 دقیقه ورزش در روز می تواند آثار افسردگی را به اندازه برخی روش های روانی- درمانی و داروهای ضد افسردگی کاهش دهد.

به گزارش پایگاه اینترنتی مرکز پزشکی دانشگاه تگزاس، بررسی روان پزشکان نشان می دهد روزانه 30 تا 35 دقیقه ورزش می تواند آثار و عوارض افسردگی را تا نصف کاهش دهد و این کار برابر با تأثیر روش های درمانی متداول و مصرف برخی داروهای افسردگی می باشد. فواید ورزش در بهبود افسردگی به طور فهرست وار: احساس کاهش قابل ملاحظه غم و اندوه - افزایش اعتماد به نفس - ایجاد احساس موفقیت - افزایش خلاقیت های فردی

نقش ورزش در پر کردن اوقات فراغت

فراغت شامل فعالیت هایی جدا از اجبارهای شغلی، خانوادگی و اجتماعی است که در آن فرد فقط به میل خود عمل می کند. در نتیجه فراغت، کار یا بیکاری نیست، بلکه یک تجربه با ارزش زندگی است و به قول ارسطو، فراغت جدی ترین مشغله انسان است. 

یکی از روش هایی که می توان اوقات فراغت افراد جامعه را زیر پوشش قرار داد و بسیاری از ضعف ها و کمبود های جسمانی و روانی را رفع و درمان کرد، ورزش و تفریحات سالم است. استفاده از بازی در اوقات فراغت فرصتی برای پیشرفت فرد فراهم می نماید. از دیدگاه جامعه شناسی، گذران اوقات فراغت با ورزش از غیر پویا شدن و به انحراف رفتن توانایی های افراد جامعه به ویژه جوانان جلوگیری می کند و در مقابل، قابلیت تولید و بهره وری آنها در قالب های مختلف اجتماعی و اقتصادی را هر چه بیشتر تقویت می نماید. 

به طور کلی ورزش در تمام دوران زندگی انسان ها حائز اهمیت است ولی چون مبنای تربیت جسم و روح در سنین جوانی گذاشته می شود باید اهمیت بیشتری در این دوران برای ورزش قائل بود. بسیاری از آثار نامطلوب محیط اجتماعی، اقتصادی وضعیت خانوادگی و نظایر آن با استفاده از ورزش می تواند کاهش یابد یا حتی به طور کلی از میان برود.

تأثیر ورزش بر حافظه

مدتهاست که فواید ورزش برای قلب و عروق شناخته شده است. اما امروزه مشخص شده است که ورزش برای کل بدن حتی مغز سودمند است. ورزش جریان خون را در کل بدن افزایش می دهد و بالطبع جریان خون در مغز نیز افزایش می یابد. به نظر می رسد افزایش جریان خون در مغز فرایند از دست رفتن بافت سلولی مغز را که در حدود 40 سالگی شروع می شود کند نماید. محققان هنوز مطمئن نیستند که میزان مورد نیاز ورزش برای بهتر شدن حافظه چقدر است، اما چیزی که می دانیم این است که حتی مقدار بسیار کم ورزش و فعالیت فیزیکی می تواند به بهتر شدن حافظه شما کمک کند و این تأثیر وقتی بیشتر می شود که بطور مرتب و حداقل سه بار در هفته ورزش کنید. 

تحقیقات دانشگاه علوم تندرستی اورگان در آمریکا نشان داد، سالمندانی که یک برنامه تمرینی شامل راه رفتن سریع بر روی نوار گردان را سه بار در هفته و به مدت یک ساعت، در طول چهار ماه انجام دادند حافظه و زمان واکنش آنها، بهبود یافته بود. تحقیقات بیشتر نشان داد که آهسته دویدن، راهپیمایی، دوچرخه سواری و حرکات موزون نیز مانند راه رفتن سریع موجب بهبود حافظه و زمان واکنش در سالمندان می شود. پژوهشگران همچنین دریافتند سالمندانی که در یک برنامه تمرینی قدرتی و انعطافیبه مدت یک ساعت، 3 بار در هفته و در طول 4 ماه شرکت کردند عملکردشان در اجرای آزمون های حافظه بهبود یافت.

اگر چه این گونه بهبود حافظه بیشتر در سالمندانی که تمرینات هوازی انجام دادند رخ داد اما تحقیقات بیشتر نشان داده است که هیچ تمرین ورزشی نسبت به تمرین های ورزشی دیگر از لحاظ تأثیر بر حافظه برتری ندارد. به عبارت دیگر بین ورزش های مختلف از حیث تأثیر بر حافظه تفاوت معنی داری مشاهده نمی شود. در نتیجه تمرینات ورزشی مداوم، میزان جریان خون در مغز افزایش می یابد، افزایش جریان خون موجب اکسیژن رسانی و تغذیه بهتر نرون های مغز شده و از تنگ شدن عروق مغز جلوگیری می کند. این تأثیرات خود موجب پیشگیری از فراموشی و زوال توانمندی های ذهنی در سالمندی می شود. تمرینات ورزشی همچنین موجب آزاد سازی نوعی فاکتور رشد می شود که می تواند نرون ها را در مقابل آسیب و صدمه مقاوم نموده و از بروز بیماریهای آلزایمر و پارکینسون تا حدودی جلوگیری کند.


فواید ورزش بر ADHD چیست + بهترین ورزشها برای ADHD

ADHD یا اختلال کم توجهی بیش فعالی فقط مخصوص بچه‌ها نیست؛ بزرگسالان نیز می‌توانند دچار این عارضه شوند. ADHD می‌تواند حفظ تمرکز و دقت، کنترل هیجانات و به اتمام رساندن کارها را برای یک فرد بزرگسال نیز دشوار کند. فرد بزرگسال دچار ADHD درست مانند بچه‌هایی که این عارضه را دارند، اغلب برای کنترل علائم خود، داروهای محرک یا داروهایی دیگر مصرف می‌کنند. آنها ممکن است برای کمک به سازماندهی عملکردهای روزانه و افزایش دقت و تمرکز خود، از جلسات مشاوره و رفتار درمانی نیز کمک بگیرند.

یکی از درمان‌های ADHD که نیازی به مصرف دارو یا مراجعه به مطب روان درمانگر ندارد، ورزش است. پژوهش‌ها دریافته‌اند انجام ورزش به طور منظم می‌تواند توانایی‌های فکری را تقویت کرده و علائم ADHD در بزرگسالان را نیز بهبود بهبود بدهد.

ورزش و مغز

ورزش فقط برای چربی آب کردن و عضله ساختن نیست. ورزش می‌تواند به سلامت و قدرت مغز نیز کمک کند. وقتی شما ورزش می‌کنید، مغزتان مواد شیمیایی به نام فرارسان‌های عصبی ترشح می‌کند که شامل دوپامین می‌شود. دوپامین به قدرت تمرکز و شفاف فکر کردن کمک زیادی می‌کند. افرادی که ADHD دارند معمولا نسبت به سایر افراد، دوپامین کمتری در مغز خود دارند.

داروی محرکی که اغلب برای بزرگسالان ADHD تجویز می‌شود، سبب افزایش دسترس پذیر بودن دوپامین در مغز می‌شود. بنابراین منطقی به نظر می‌رسد که بگوییم ورزش و فعالیت بدنی نیز دارای خیلی از اثرات مشابه داروهای محرک است.

فواید ورزش برای ADHD ها

  • کاهش استرس و اضطراب
  • کمک به کنترل رفتارهای ناگهانی و عصبی
  • تقویت حافظه فعال
  • بهبود عملکرد اجرایی که شامل مجموعه‌ای از مهارت‌های لازم برای برنامه ریزی، سازماندهی و به خاطر سپردن جزئیات می‌شود
  • افزایش فاکتور نروتروفیک مشتق از مغز که پروتئینی مسئول در یادگیری و حافظه بوده و در افراد SDHD به میزان کمی وجود دارد.

هر چند روز باید ورزش کنید؟

کارشناسان توصیه می‌کنند دست کم 150 دقیقه ورزش با شدت متوسط در هفته انجام دهید. یعنی تقریبا 30 دقیقه در روز و پنج روز در هفته. اگر اهل تمرینات هوازی شدیدتر مانند دویدن یا کلاس‌های دوچرخه ثابت هستید، می‌توانید تقریبا 75 دقیقه در هفته ورزش کنید.

فرقی نمی‌کند چه نوع ورزشی انجام می‌دهید. مثلا می‌توانید بدوید، دوچرخه سواری کنید، در کلاس‌های ایروبیک شرکت کنید یا تمرینات بدنسازی انجام دهید؛ هر نوع ورزشی که دوست دارید می‌توانید انجام دهید، فقط سعی کنید در روتین تمرینات خود تنوع ایجاد نمایید تا علاقه‌تان را از دست ندهید و نیمه کاره، وررش را رها نکنید. حتی می‌توانید در اواسط روتین ورزشی خود، آن را تغییر دهید، مثلا سی ثانیه بدوید یا رکاب بزنید، سی ثانیه تا یک دقیقه تمرین بدنسازی انجام دهید و همینطور متناوبا پیش بروید.

اگر ورزشی که می‌کنید، عرق‌تان را در بیاورد و ضربان قلب‌تان را بالا ببرد، می‌توانید نتایج واقعی و اثرات ورزش را بر علائم ADHD تان ببینید. اگر به سختی می‌توانید انگیزه‌تان را حفظ کنید، یک همراه ورزشی برای خود پیدا کنید. یک دوست خوب و همراه می‌تواند به شما کمک کند به مسیرتان ادامه دهید و طبق برنامه ورزشی‌تان پیش بروید. همراه ورزشی شما می‌تواند شما را نسبت به هدفی که دارید، متعهد و باانگیزه نگه دارد تا از ورزش دلزده و خسته نشوید

 بهترین ورزش‌ها برای ADHD ها 

چه نوع ورزشی برای افراد ADHD مناسب‌ترین هستند؟ بیشتر مطالعات بالینی که در مورد اثرات ورزش بر علائم ADHD انجام شده‌اند از دویدن روی تردمیل استفاده کرده‌اند، اما شما مجبور نیستید یک دونده‌ی ماراتن یا کوهنورد شوید تا از ورزش سود ببرید. در واقع به چالش کشیدن بدن و مغز با انجام فعالیت‌های پیچیده‌ای مانند هنرهای رزمی، باله، پاتیناژ، ژیمناستیک، صخره نوردی و دوچرخه سواری کوهستان، می‌تواند تاثیرات مثبت چشمگیری بر افراد دچار ADHD بگذارد و ظاهرا بهتر از ورزش‌های هوازی به تنهایی، تاثیر گذار است.

مطالعه‌ی کوچکی دریافت پسرهای ADHD که دو بار در هفته در کلاس‌های هنرهای رزمی شرکت می‌کردند، نسبت به آنهایی که در برنامه‌های عادی ورزش‌های هوازی شرکت داشتند، بهبودهای قابل توجه‌تری در رفتار و عملکردهای خود در جنبه‌های گوناگون کسب کرده بودند. بچه‌هایی که به هنرهای رزمی پرداخته بودند، حجم بیشتری از تکالیف خود را انجام داده بودند و برای کلاس روز بعد، آماده‌تر بودند و نمرات بهتری کسب کرده بودند. ضمنا این بچه‌ها کمتر از قوانین سرپیچی کرده و کمتر هم سر کلاس از صندلی خود بلند شده بودند.

چرا چنین است؟

کارشناسان دقیقا نمی‌دانند اما احتمال می‌دهند دلیل آن چند فاکتور باشد. حرکات تکنیکی مربوط به هر یک از این فعالیت‌ها، بخش وسیعی از مغز را که کنترل کننده‌ی تعادل، زمانبندی، عاقبت اندیشی، ارزیابی پیامدها، تغییر دادن، تصحیح اشتباه، تطبیق دادن مهارت‌های حرکتی، خویشتنداری و البته تمرکز قوی و دقت زیاد است فعال می‌کنند. و البته این فعالیت‌ها به طور کلی لا به لای طیفی از حرکات هوازی رخ می‌دهند که این مسئله نیز می‌تواند تقویت کننده‌ی توانایی‌های ادراکی و قدرت تمرکز به شیوه‌ای مشابه دویدن یا دوچرخه سواری باشد.

مهم‌ترین مسئله این است که ورزشی را انتخاب کنید که از آن لذت می‌برید، تا بتوانید آن را ادامه داده و متوقفش نکنید. فعالیت‌ها یا ورزش‌های تیمی نیز با توجه به درگیر کردن شما در ارتباط های اجتماعی، بسیار مفید هستند.

البته برای بعضی از ADHDها ممکن است ورزش‌های تیمی دشوار باشد اما به طور کلی به شرایط هر فرد بستگی دارد. همچنین کسانی که علائم ADHD دارند باید از ورزش‌هایی که می‌توانند خطراتی به دنبال داشته باشند اجتناب کنند مثلا دوچرخه سواری کوهستان یا بانجی جامپینگ. این ورزش‌ها می‌توانند با هیجان فوق العاده‌ای که ایجاد می‌‌کنند فرد را در شرایط قرار دهند که خطرات احتمالی را تشخیص ندهد.


بهترین ورزش برای درمان آرتروز زانو

یکی از مشکلاتی که ممکن است برای زانوها پیش بیاید آرتروز زانو است. آرتروز زانو یکی از عوامل شایع ایجاد درد در افراد بالای 40 سال محسوب می‌شود و شایع‌ترین بیماری تخریبی میان مفاصل بدن است. میزان ابتلا به این بیماری در خانم‌ها نسبت به آقایان بیشتر است.  در این مطلب چند ورزش برای درمان آرتروز زانو را آموزش می‌دهیم که می‌تواند بر استحکام مکانیکی و تقویت عضلات زانو اثر بگذارد، همچنین باعث افزایش جریان خون می‌شود و به انعطاف‌پذیری مفصل کمک می‌کند.

1- کشش عضله همسترینگ یا پشت ران برای درمان آرتروز زانو

  • یک باند پارچه ای را دور کف پای راست انداخته، دو سر آن را با دست گرفته و بلند کنید، سپس بکشید تا عضله پشت پا کشیده شود.
  • این کشش را 20 ثانیه ادامه داده و تمرین را برای پای چپ نیز تکرار کنید.
  • این تمرین را برای هر پا حداقل 2 بار تکرار کنید.

این کشش موجب افزایش دامنه حرکتی مفصل می‌شود.

2- کشش عضله پشت ساق

  • کشش عضلات موجب افزایش انعطاف پذیری آن‌ها شده و از درد و صدمه به بافت نرم جلوگیری می‌کند.
  •  برای این تمرین پشت یک صندلی قرار بگیرید و با دو دست پشتی صندلی را نگه دارید، پای راست را از زانو خم کرده جلو ببرید و پای چپ عقب و کشیده. حال با فشار روی پاشنه پای راست و خم شدن به جلو، عضله ساق پای چپ را بکشید.
  • این تمرین را برای پای دیگر نیز تکرار کنید.

3-  بالا بردن یک پا ( Straight Leg Raise ) برای درمان آرتروز زانو

  • به پشت روی زمین دراز بکشد و زانوها را خم کرده بطوری که کف پاها روی زمین قرار گیرد.
  •  یک پا را صاف کرده و به اندازه ی 30 درجه بالا آورید . 5 ثانیه بالا نگه دارید و پایین آورید.
  •  تمرین را برای پای دیگر تکرار کنید.
  •  این تمرین را برای هر دو پا  مجموعاْ 10 بار انجام دهید.

4– انقباض عضله ی چهار سر ران ورزشی عالی برای درمان آرتروز زانو

  • به پشت دراز بکشید و هر دو پا را کنار هم صاف روی زمین قرار دهید.
  • می‌توانید برای انجام بهتر این تمرین یک پد یا حوله زیر زانو قرار دهید.
  • حالا با انقباض عضله  چهار سر ران پشت زانوی خود را به پد یا حوله فشار دهید و 5 ثانیه در حال انقباض نگه دارید.
  • این تمرین را برای هر دو پا انجام داده و مجموعاْ 10 بار تکرار کنید.

5- تمرین بلند کردن پا روی صندلی ( Seated Hip March )

  • برای انجام این تمرین روی یک صندلی در راستای قائم بایستید. سپس پای راست را بالا آورده و بصورت صاف موازی با زمین قرار دهید. 5 ثانیه نگه دارید و سپس پایین آورید و این تمرین را برای پای دوم نیز انجام دهید.
  •  این تمرین را 10 بار برای هر دو پا تکرار کنید.

6- فشاردن بالش ( Pillow Squeeze )

  • این تمرین را می توانید در دو حالت نشسته و دراز کش با زانوی 90 درجه خم شده انجام دهید.
  • بری این تمرین یک بالش را بین دو زانوی خود قرار داده و آن را می‌فشارید، 5 ثانیه به فشار بالش ادامه می‌دهید و سپس ریلکس می‌کنید.
  • این تمرین را 10 بار انجام دهید. فایده و هدف این تمرین تقویت عضلات داخلی ران پا و عضلات حمایت کننده زانو است که به نوبه خود موجب حمایت بیشتر زانو و کمک به رفع مشکلات آرتروز  می‌شود.

7- بلند کردن پاشنه ( Heel Raise )

  • در پشت یک صندلی در راستای قائم بایستید و با دستان خود پشتی صندلی را بگیرید.
  •   روی پنجه‌های هر دو پا بلند شوید ، 5 ثانیه در این حالت توقف کنید و به حالت اول باز گردید.
  • 10 بار این حرکت را تکرار کنید، بعد استراحت  دوباره 10 بار دیگر تکرار کنید.

8-حرکت پا از طرفین ( Side Leg Raise) برای درمان آرتروز زانو

  •  مانند حالت قبل پشت یک صندلی قرار گرفته و با دست‌ها پشتی صندلی را بگیرید.
  • حال پای راست را از پهلوی راست بلند کنید، مراقب باشید که بدنتان خم نشود، به حالت اول باز گردید. این حرکت را 10 بار انجام داده و کمی استراحت کنید و مجددا 10 بار تکرار کنید.
  • حال نوبت پای چپ است.  دستور بالا را برای پای چپ تکرار کنید.

 

 

 

 

9- نیمه ایستاده ( Sit to Stand )

  • یک بالش روی یک صندلی بگذارید، روی بالش‌ها به نحوی بنشینید که کف پا روی زمین و پشت بدنتان صاف باشد. حال آهسته با انقباض عضلات پا بلند شده و به حالت نیمه ایستاده در آیید. دقت کنید در این حرکت نباید زانوی خمیده شما از پنجه‌های پایتان جلوتر قرار گیرد.
  •  اگر این تمرین برایتان سخت است بهتر است از یک صندلی دسته دار استفاده کنید و با کمک دستان روی دسته های صندلی بلند شوید.
  • این تمرین را 8 تا 10 بار انجام دهید.

10- حرکت تعادلی روی یک پا ( One Leg Balance)

  •  برای انجام این حرکت باید پشت یک صندلی قرار گیرید و با دو دست پشتی صندلی را بگیرید.
  •   یک پا را از زانو حدود 45 درجه (به سمت پشت) خم کنید و بعد دست‌هایتان را از پشتی صندلی بردارید و سعی کنید تعادلتان را حفظ کنید.
  • در این تعادل 20 ثانیه توقف کنید و این تمرینات را برای هر دو 2 پا حداقل 2  بار انجام دهید. لازم به ذکر است این تمرینات باید یک ماه ادامه یابد تا نتیجه ی رضایت بخش حاصل گردد.